Giardioza (lamblioza) (2024)

Giardioza to choroba pasożytnicza, która wywoływana jest pierwotniakiem Giardia lamblia. Częstość zarażenia giardią jelitową (lamblią jelitową) ocenia się w Polsce na ok. 10% ludzi dorosłych i 25–50% dzieci. Należy zatem do najczęściej spotykanych pasożytów pierwotniakowych człowieka. Leczenie dobierane jest indywidualnie przez lekarza.

Giardioza | Getty Images

SPIS TREŚCI

• Giardioza - charakterystyka
• Giardioza - objawy
• Rozpoznanie i leczenie giardiozy

Giardioza - charakterystyka

Pasożyt umiejscowiony jest zwykle:

1. w dwunastnicy,
2. na kosmkach jelitowych,
3. w pęcherzyku żółciowym,
4. w drogach żółciowych.

Natomiast rozmiary dorosłego pasożyta o gruszkowatym kształcie z wypukłej stronie grzbietowej oraz spłaszczoną stroną brzuszną, oscylują w granicach 10–20 µm długości i 5–15 µm szerokości przy 2–4 µm grubości.

Pasożyt giardiozy ma 4 pary wici, dzięki którym może się poruszać oraz w części brzusznej bieguna przedniego przyssawkę, która umożliwia przyczepienie się pasożyta do błony śluzowej przewodu pokarmowego żywiciela. Rozmnażanie pasożytów dokonuje się przez podział podłużny, dzięki któremu możliwe jest szybkie zwiększenie ich ilości w jelicie. Jeżeli warunku są niesprzyjające, pewna ilość pasożytów otacza się grubą otoczką i tworzy owalne cysty, które są wydalane z zakażonego organizmu razem z kałem. Szacuje się, że u niektórych pacjentów przy jednym wypróżnieniu może zostać wydalonych nawet 500 milionów cyst.

Giardioza - objawy

Niedokwaśność soku żołądkowego powoduje, że pasożyty się rozmnażają. Osadzenie pasożytów w organizmie człowieka daje różne symptomy, które zależą od intensywności ich inwazji. Zazwyczaj są to różnego typu dolegliwości żołądkowo-jelitowe mające postać okresowo pojawiających się nudności, dolegliwości bólowych w okolicy pęcherzyka żółciowego lub żołądka o zmiennym nasileniu, które niekiedy przypominają kolkę.

Czasami dominują (szczególnie u dzieci):

1. napadowe bóle brzucha, trudne do zlokalizowania,
2. zaburzenia trawienia,
3. predyspozycje do biegunek na przemian z zaparciami,
4. okresowo obfite i mocno cuchnące stolce,
5. niedokrwistość niedobarwliwa spowodowana niedoborem żelaza,
6. wychudzenie,
7. niedorozwój fizyczny.

Czasem głównymi objawami giardiozy są okresowe krótkotrwałe gorączki, którym towarzyszy złe samopoczucie chorego oraz niskie ciśnienie tętnicze krwi. Ponadto może to być wysypka alergiczna na skórze oraz uporczywy trądzik na twarzy. Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych zakażenie giardią jelitową w ok. 10% może przebiegać bezobjawowo.

1. Wypróbuj działanie herbatki na lamblie

Rozpoznanie i leczenie giardiozy

Podstawą rozpoznania giardiozy jest stwierdzenie obecności w stolcu cyst (rzadziej samych pasożytów). Najlepiej, gdy ujawnione zostaną żywo poruszające się pasożyty w świeżo pobranej żółci lub treści z dwunastnicy.

Rodzaj terapii i sposób przeprowadzania leczenie razem z dawką wybranego leku ustala każdorazowo lekarz. Należy tego przestrzegać, ponieważ preparaty przeciwpasożytnicze nie są obojętne. Niewłaściwe stosowanie leków lub przyjmowanie ich w nadmiarze, może powodować w efekcie ciężkie zatrucie, zwłaszcza u dzieci. Chociaż leczenie zostało dobrze dostosowane, u niektórych pacjentów mogą pojawić się jego objawy niepożądane. Wówczas dochodzi do rozdrażnienia, zawrotów głowy, biegunek, nudności oraz wysypki i świądu skóry. Skutki uboczne wynikają zazwyczaj z braku tolerancji na określony lek lub z powodu alergizacji organizmu przez obumierające pasożyty.

Całkowite wyleczenie giardiozy jest utrudnione, ponieważ zakażenie to jest dosyć powszechne i może pojawiać się u kilku osób jednocześnie w tej samej rodzinie. Również predyspozycje pasożytów do szybkiego rozmnażania się oraz ich duża odp*rność (szczególnie cyst pasożyta) utrudniają leczenie. Tak np. w wilgotnym kale cysty mogą przetrwać ok. 3 tygodni, w wodzie o temp. 18°C przez okres ok. 3 miesięcy, a w przewodzie pokarmowym muchy domowej do kilku dni.

Aby leczenie mogło skończyć się sukcesem pacjenci powinni przestrzegać:

1. dbania o higienę osobistą,
2. przepisów sanitarnych.

Ważne jest również wczesne diagnozowanie nosicielstwa na podstawie badania całych rodzin oraz pracowników przemysłu i handlu spożywczego oraz jednoczesne przeprowadzanie leczenia u wszystkich zarażonych członków rodziny lub wspólnie przebywających osób, np. w internatach, przedszkolach. Skuteczność leczenia powinna być sprawdzona.

Ważne! Gdy zachodzi taka potrzeba, należy powtórzyć leczenie.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.

Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.

Treści z serwisu Medonet mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem a jego lekarzem. Serwis ma charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.

• Print Icon
• Mail Icon